تشویش

درود سید محمد عزیز؛

بنده بحث هایی با شما داشتم و کتبی را هم معرفی کردم که بنظر خوانده اید امّا مثل بنده تا چندی قبل در آن ها هضم شده اید و وارد وادی«دیالیکتیک» و تفکر استعلایی نشده اید.

راه تفکر را خیلی عجولانه نمی توان طی نمود که این همان راه ایدئولوژی-تئولوزی است.

راه تفکر نیاز به دیالکتیک« مداوم »و «حقیقی» و «صبر جمیل با خودای خود» دارد.

دیالکتیک حقیقی هم با «ضدّ (اهل فکر) اکنون خود» تنها ممکن است و عشقی راستین(ونه ادعایی و عجول و مایل به تصاحب گری) به حقیقت خود و هستی.

عینکی که من و شما و بسیاری نسل سکشوال و بی هویت و پوچ  و فرمولی و پرستنده غرایض امروزی به جهان می نگریم خیلی قدرتمندتر از حتی نگاه دینی است.

ما از همان کودکی توسط کودکستان ها و نظام بظاهر آموزش و پرورش و آموزش عالی علوم،اینترنت و تلویزیون و ماهواره ها و تغذیه ها و...

بصورتی شدید پروگرم شده ایم که پرستند این سیستم لعنتی دجالی باشیم و حتی با خدایی که شعور و من واحد ما تمامش از اوست و پیامبران که اسطوره های عشق اویند دشمن شویم و ناسزاگوییم و تمسخر کنیم و جکشان کنیم

و نفهمیم که کل وجود خودآگاه و خدایی خود را به جنون آمیزترین وجه نجس می کنیم و تبر می زنیم.

کاری عبث که هیچ فایده ای ندارد.

راه ما راه خیلی سخت تری است از راه شهدای دفاع مقدس و....

به همین خاطر  تورات و عیسی و علی و محمد وصف آخرالزمان را به دقیق ترین وجهش نموده اند.

بنده به دوستم توصیه برادرانه می کنم که اگر عاشق«خودآگاهی/حقیقت/تفکر» هستید بروید در عین اینکه بر وضع عملی زندگی خود نظر کنید ،در چرایی تفکرات خود و چرایی ذات  بودن تفکر خود و چرایی خود بیشتر و عمیق تر بیاندیشید.

در کنار آن منت نهید همان طور که کتبی که قبلا معرفی بشما کردم را خواندید بروید و آثار زیر را با آرامش،تامل و تقوا بخوانید.

1-در جست و جوی عقل(در جست و جوی معنا/شناخت امامیه)

2-دیالکتیک دیالکتیک

در سایت دکتر علی اکبر خانجانی

آثار ایشان و خصوصا این اثر شماره 1 واقعا به نوعی درس «تعقل» در چرایی «واژگونگی تاریخ» و خصوصا «واژگونگی نسل ما در این عصر» تبیین شده

اگر پرسش یا نقدی بود خودم حاضرم با دوست بزرگوارم در حد وسعم جواب تان دهم.

فقط بگویم که تجارب مشترک بسیاری در نوع اندیشه با شما حس می کنم و مشاهده کرده ام.

پس لطف کنید «عجول» بودن و «منولوگ(اعم از تئولوژیک یا ایدئولوزیک ضد دینی)» را در هم شکنید.

گه این راه خیلی سهلی نیست در این عصر لعنتی و باید به خود خودتان(خداوند حاضر در خودتان) متوسل شوید.

خدا ما را از این درک اسفل  و عصر واژگونه برهاند

آمین

درود برادر دهقانی؛

اشکالی که سید محمد بر شما گرفت به نحوی دیگر می خواهم بپرسم.

اینکه در این کاواره-دیوانه خانه جهانی که همه چیز «غریضه» است و آن هم نه برای «غریضه» و «رفع نیاز یا بقا» بلکه برای «رهایی از خدایی که می تواند نجات دهد و در چشمان ما ما را نظاره می کند و در نفس ناطقه فریاد می زند»

ما به عصمت یا به ...بپردازیم چه لزومی دارد؟

آیا شبیه همان رویکرد اسلامیست ها به ساینس نیست؟

یعنی در وضعی که همه چیز از بنیاد در حال فروپاشی است.و از سران سیاسی تا فرهنگی و اقتصادی و علمی و عوام ما

در حال جنون پرستش دنیا و تکنولوژی و توهمات اند به اسم های مختلف

و خانواده از هم پاشیده و انسان تبدیل به یک ماشین فرمولی و اقتصادی و غریضی و جبری شده

چرا باید وارد بحثی تئولوژیک شد؟

یعنی همان کاری که در مبحثی در گذشته در خصوص سروش و امام زمان و جهان بی معنای تام نمودید که بحث های دینی هم تبدیل شده به بازی اینترنتی؟

و بنوع دیگر می خوام بپرسم راه برون رفت از جهنم چیست؟

آیا مهاجرت ؟آیا اظطرار و دعا؟آیا خودکشی و انتحار؟آیا بحث هی ضد مدرنیته را تبدیل به هژمونی نمودن؟

واقعا راه فرار یا خلاصی این آتش که همه چیز را دارد می سوزاند چیست؟

آیا باید بود و صرفا منتظر ماند و در این فظای شیطانی صرفا صبر نمود و اصلا می شود؟

بنده که نه خودم می توانم و نه فکر می کنم بتوانم نسلی در این فضا بتوانم بپروانم که حداقل های شرافت انسانی را بتواند رعایت کند.

اعم از رزق شکمی تا ازدواج و آرامش باطنی و حداقل های یک شخصیت که بتوان گفتش انسان.

جناب سید محمد نیز به سایت زیر می توانید رجوع کنید گه

شیلتر نیست توسط تئولوژیست های عاشق «کرسی های نظریه پردازی توهم در توهمی»

تمدن بچه ننه هم کتاب قابل تاملی است در باب وضع جامعه  شناسی:

http://hasanhasani2094.avablog.ir/post/3/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8+%D9%87%D8%A7%DB%8C+%D8%AA%D9%88%D8%B5%DB%8C%D9%87+%D8%B4%D8%AF%D9%87+

ممنون جناب دهقانی بنده پاسخم را کامل گرفتم.

ولی برادر سید محمد بزرگوارم؛

حتما 2 کتاب فوق را بخوان.اگر لازم شد که می شود چند بار.

چرا که هنوز خدایت خدایی ذهنی است.و  البته خدای منم ذهنی است. و بسیاری از بشر.

و خدای واقعی جستنی تمام است در خود و بیرون که سرانجام به تسبیح می رسد.

و این خدایی که گفتید اگر چند بار مرور کنید هنوز چند خداست و نه خدای یگانه.

خدایی که همه چیز به اوست ولی محمد و ما بهشت و جهنم و...را آفریده ایم و نه لااقل او این توهم را درست کرده!

خدای ما اکثر ذهن ماست.

ذهن یک مارکسیست ،ذهن یک داروینیست،ذهن یک تئولوژیست،ذهن ضد خدا! و....

خدایی مثل خود می تراشد.

چون خدای هرکس عموما تجسم «تنفیس» اوست.یعنی نفس خود را خدا می کند حتی اگر ضد خدا باشد یا آیت الله العظمی ظاهری...

خدایی خداست که فراتر و سبحان نه تنها باشد بلکه هر آن اکبر شود!

و این خدا را کم کسانی در تاریخ پرستیده اند و هم آنان قصد اکبر خلقت آدم بوده اند.

زیرا خود باعث اکبر شدن خداوند شده اند به اراده خداوند!

علاوه بر 2 کتاب واژگون گر بالا حتما به کتاب زیر هم رجوع کنید:

فیلسوفان بدکردار بوسیله نایجل راجرز و مل تامپسون

(البته این را باید بنظر خرید و در فضای مجازی نیابیدش)

کتابی درس آموز است.در خصوص ذات ضد عقل فلسفه در طی این 2000 و اندی سال که مایه این همه فساد گشته در طول تاریخ بعلل منطقی مختلفی که در کتاب  های جناب خانجانی باز می شود. 

سپاس

1_ در رابطه با اعتراضات پی در پی شما و امثال شما نسبت به احکامی که درباره ی "مرتدین" و امثال ذلک از طرف به اصطلاح اسلام گریان صادر می شود باید یادآوری کنم که: هیچ جای اعتراضی برای شما و امثال شما نسبت به صدور این نوع حکم ها وجود ندارد. چرا که مبانی شما با آن ها در تضاد کامل است. شما چطور انتظار دارید آن ها در این موضوعات، نظیر حکم "مرتدین" و امثال آن مثل شما فکر کنند و حکم صادر کنند؟ آن ها مبنایی دارند- چه درست و چه غلط – و بر اساس آن معتقدند که مثلا فلان قضیه اولا: ارتداد است و ثانیا: حکم ارتداد هم این است. پس شما و امثال شما از این نوع اعتراضات برای همیشه دست بکشید. شما که نمی توانید و نباید برای آن ها تعیین تکلیف کنید مگر مبنای شما و آن ها یکی است؟!! به نظرم متوجه منظورم هستید.

2_ خوشحال شدم که کار را آسان تر نمودید و مبانی تمامی مطالب قبلی خود را در این نوشتار اخیر ظهور دادید. در واقع این مطالب پشتوانه ی تمام مطالب قبلی شماست و با این روحیه بوده که قبلا آنگونه فکر می کردید هر چند که تا به حال به این شکل "ظهور" نداده بودید. ولی آن هایی که بر روی مبادی و مبانی حساس هستند از قبل ملتفت این مسائلی که در بطن کلمات شما تا حدی پنهان بود، بودند و متذکر هم شدند. البته مبادی باطنی تر به مرور آشکار می شوند حتی برای خود نگارنده.

3_ هر چند که در رابطه با موضوع "عصمت" مقدمات زیادی چیده شد! ولی در هر صورت بالاخره حرف اصلی مطرح شد. اصل اساسی این بحث ذیل این دو پرسش مطرح شد که: الف- آیا اثبات "عصمت" امکانپذیر هست؟ ب- آیا "عصمت" پیامبران دستاوردی عینی دارد؟!

از آنجا که جناب نگارنده خیلی به "پرسش" و "تفکر" علاقه دارند و اهمیت پرسش و تفکر را با یک غلظت خاصی همیشه مطرح می کنند - مخصوصا برای ورود به موضوع عصمت- بنده هم بر اساس مبنای خود ایشان "پرسشی" را مطرح کرده و دعوت به "تفکر" می کنم: فکر می کنم بیش و پیش از آنکه به پاسخ دو پرسش مطرح شده از جانب نگارنده بپردازیم ابتدا بر اساس مبنای نگارنده – که برای پرسش و تفکر اهمیت قائل اند- روی این پرسش تفکر کنیم که: اساسا "جایگاه" طرح این پرسش ها از جانب جناب دهقانی کجاست؟ یعنی چطور شده است که این پرسش ها از طرف ایشان مطرح می شود؟ قبل از طرح این پرسش ها چه اتفاقی در حوزه ی عقیدتیِ و در عالَمِ پرسش گر رخ داده است که ظهور آن اتفاق طرح چنین پرسش هایی است؟ آیا این نوع پرسش ها اساسا برای کسانی که عالَم شان غیر از عالَم امثال دهقانی است هم مطرح می شود؟ آیا هر پرسشی در عالَم مخصوص به خود رخ می دهد؟ آیا پرداختن به این موضوع اهمیتش از پاسخ دادن به پرسش های ایشان بیشتر است؟

پس در مواجهه با پرسش های مطرح شده از جانب آقای دهقانی دو کار باید صورت بگیرد: اولا: روی این پرسش که چرا چنین سؤالاتی از جانب ایشان مطرح شده است سخت تفکر کنیم. ثانیا: به پرسش های مطرح شده -در دل تفکر بر روی پرسش جدیدی که مطرح کردیم- پاسخ داده شود.

4_ آیا نگارنده هیچ متوجه هست که در عین نفی عصمت، دارد ادعای عصمت می کند و شبنم عرق شرم هم بر چهره نمی نشیند؟! اگر عصمت ممکن و ضروری نیست، با مبنای خود شما، همین حرف شما هم که معتقدید "عصمت باوری است موهوم" غیر معصومانه و موهوم است! به چه دلیل این عقیده شما در مورد عصمت و سایر عقاید شما، باید معصوم و درست باشد؟ اگر کسی عصمت را بزند در حقیقت بنیاد و ریشه ی خودش را زده است! چون عصمت یک موضوعی مختص به انبیاء و اولیاء نیست. البته "مقام عالیه ی" عصمت مختص به انبیاء و اولیاء است. لکن خود عصمت با درجات پائین آن در باطن تمام ابنای بشر موجود است و بر اساس همان است که حق و باطل،حُسن و قبح و خیر و شر و امثال آن را تشخیص می دهند. البته در اینکه ممکن است عده ای تا حدی یا به طور کامل خودشان را از عصمت خدادادی محروم کرده باشند و در نتیجه به همان میزان غیر معصومانه سخن بگویند تردیدی نیست. ولی عصمت فطری همه انسان ها است. همان طور که بارها گفته شد اندیشه های نیهیلیستی اولین کاری که می کنند نفی خودشان است. مَثَل نیهیلیست ها مَثَل مار یا کژدمی است که وقتی با تمام وجود اراده می کنند نیش زده و زهر خود را خالی کنند، کافی است قسمتی از بدنشان را در معرض نیش خودشان قرار دهیم. کاملا معلوم است که چه بر سرشان می آید. البته همان طور که قبلا گفته شد آنقدر نیهیلیست ها پُر رو هستند که مرده ی آنها هم از رو نمی رود!

وقتی نگارنده پرسشی انکاری مطرح می کند که "آیا اساسا عصمت امکان پذیر هست؟" دارد با انکار عصمت، خودش را و عصمت همین عقیده اش را که معتقد است "عصمت ممکن نیست" را انکار می کند!!

نگارنده معتقد است که عده ای از طریق طرح موضوعاتی نظیر "نبوت" و "عصمت" و امثال آن به نفع خودشان استفاده می کنند. آیا قبول دارد که خودش هم دارد از موضوع "نفی عصمت " به نفع خود و امثال خود استفاده می کند؟! هر چند که غافل است که نفی عصمت به نفی خودش منجر می شود.

5_ عجیب است که نگارنده دائم مدعی است که در " تلقی باور دینی" چنین است و چنان است. ما نفهمیدیم بالاخره با بحثی که ایشان در رابطه با عصمت مطرح کردند چه چیزی برای باورهای دینی باقی می ماند! آیا منظور ایشان از باور دینی، دین خاصی است؟! آیا نگارنده وقتی عصمت را انکار می کند و در عین حال از باورهای "دینی" سخن می گوید بشارت "دین جدیدی" را می دهد؟!!!

 لازمه ی اظهار نظر صحیح در رابطه با هر موضوعی تصور درست از آن موضوع است. مشکل دائمی نگارنده تاکنون، نداشتن تصور صحیح از موضوعات مختلف است. آنچه در ذیل مطرح می شود دلایلی عقلی و نقلی است که در رابطه با ضرورت عصمت انبیاء مطرح شده. انتظار از خوانندگان محترم این است که بتوانند بین دلایل عقلی مطرح شده و دلایل نقلی مطرح شده تفکیک کرده تا اشکال نشود که که با دلایل نقلی مطرح شده دور باطل به وجود می آید چون بعد از مطرح شدن دلایل عقلی است که دلایل نقلی مطرح می شود و حتی دلایل نقلی ای هم که مطرح شده آمیخته با عقل است. مثلا آنجا که گفته می شود لا ینال عهد الظالمین، اشاره به این نکته ی عقلی است که نمی شود که خداوند امورات بندگانش را به کسی بسپارد که معصوم نیست و خطر گمراه کردن بندگان را در آستین دارد. بالاخره یا خداوند بشر را به حال خودش رها کرده یا اینکه برای او از طریق نبوّتی بی عیب و نقص برنامه دارد. لذا است که گفته می شود انکار عصمت، عین انکار نبوت است و انکار نبوت عین انکار خداست!

لازمه ی دیگر نفی عصمت، نفی قیامت است. چون وقتی خداوند برای بشر برنامه ای صحیح مقدر نکرده باشد هیچ لزومی ندارد فردای قیامتی وجود داشته باشد تا بر اساس ان برنامه ی صحیح، از او بازجویی شود و گرنه بر چه اساسی بشر باید حساب پس دهد؟ ممکن است گفته شود "عقل" هر کس کافی است. اولا: همان عقل است که ما را به ضرورت وجود نبی معصوم آگاه می کند. آیا ما هم عقل داریم؟ ثانیا: نگارنده غیر مستقیم ریشه عقل را هم زد. چون او مدعی شد به خاطر وجود پیش فرضها، هیچ درک صحیحی که منطبق با خارج باشد وجود نخواهد داشت! تا حدی که حتی همین جمله نگارنده هم – که جزئی از خارج است- درست درک نخواهد شد!!!  غافل از اینکه اولا: خارج یک وجود مشککِ دارای شدت و ضعف است نه مثل یک شئ واحد مادی!! ثانیا: ماوراء همه پیش فرض ها عقل در صحنه است و این امکان را دارد که از سدّ پیش فرضها عبور کرده و حقیقت را کشف کند. مثلا آیا با همه ی پیش فرضهایی که هم اکنون داریم آیا درک این حقیقت خارجی که دودوتا چهارتاست ممکن نیست؟!!! و قس علی هذا. البته به شرطی که خود عقل را زنجیری و دربند نکرده باشیم و مصداق سخن علی علیه السلام که می فرمایند: "کم من عقل اسیر تحت هوی امیر:چه بسیار عقل هایی که ذیل هوا و هوس و اوهامی که بر آنها امیر است، اسیراند" نباشیم.

 پس نفی عصمت منجر به نفی تمام "باورهای دینی" می شود.(البته اینجا مراد از باورهای دینی غیر از اوهامی است که به اسم باورهای دینی مطرح می شود)

1- برای دریافت حقیقت، مردم به خودی خود نمی‌توانند به آن دسترسی پیدا کنند و به یک ابلاغ کننده‌ای تضمین شده و مطمئن نیازمندند و این اطمینان از طریق عصمت پیامبر ممکن می‌گردد. پس عصمت نبی بیش از همه‌، نیاز مردمی است که می‌خواهند با حقیقت مرتبط باشند، تا از «دین الهی» محروم نمانند و لذا خداوندی که برای بشر پیامبر می‌فرستد، حتماً آن پیامبر را معصوم قرار می‌دهد تا مقصدِ فرستادن پیامبر که اعتماد به اوست عملی شده ‌باشد و قبل از هرچیز به آسمانی‌بودن و الهی‌بودن دین یقین پیدا شود.

2- در صورت معصوم‌نبودن پیامبر، بعثت او به نتیجه نمی‌رسد. زیرا رفتار آورنده‌ی دین است که می‌تواند پشتوانه‌ی حقانیت تئوری‌های عقلی و علمی آن باشد. و اگر آورنده‌ی دین به عنوان الگوی تمام عیار دین، در همه‌ی ابعاد بی‌نقص نباشد، ایمان کامل به گفتار و رفتارش ممکن نیست و عملاً آن نتیجه‌ای که باید بشریت از دین بگیرد، گرفته نمی‌شود. پس به همان دلیلی که وجود نبی ضرورت دارد، عصمت او نیز ضروری است تا قول و عمل او یکی باشد.

3- غیر از معصوم هیچ کس صلاحیت و توانایی روحی برای دریافت و تلقی دین الهی را ندارد و شایسته‌ی ارائه‌ی آن ودیعه‌ی الهی به مردم نیست و به همین دلیل عصمت به عنوان عالی‌ترین شایستگی، لازمه‌ی نبوتِ نبی است چون روحِ غیر معصوم ظرفیت لازم برای گرفتن دین الهی را ندارد، چه رسد به عمل‌کردن کامل به دین الهی. زیرا نبوت و امامت عهد الهی است و عهد الهی به کسی که کوچک‌ترین انحراف را داشته باشد و به نحوی مرتکب ظلم شود، داده نمی‌شود، حال چه نسبت به حق ظالم باشد و چه نسبت به خلق. خداوند در این رابطه می‌فرماید: «لاَ یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ»[1] عهد من به ظالمین نمی‌رسد.

4- از کسی باید به طور مطلق پیروی کرد که هیچ نقصی نداشته باشد و خداوند می‌فرماید: «اَطیعُوااللهَ وَ اَطیعُواالرَّسُولَ وَ اُولِی الاَمْرِ مِنْکُمْ»[2] ای مؤمنان از خدا و رسول و اولی‌الامر پیروی کنید. این آیه دلیل بر عصمت رسول و عصمت اولی‌الامر است، چون وقتی می‌فرماید از رسول پیروی کنید، اگر رسول خدا معصوم نباشد ما با پیروی از او گمراه می‌شویم و حال آن‌که خدا نمی‌خواهد ما گمراه باشیم پس باید رسول خدا معصوم باشد. خداوند می‌فرماید: «لَقَدْ کانَ لَکُمْ فی رَسُولِ اللهِ اُسْوَةٌ حَسَنَةٌ»[3] حقیقتاً خداوند رسول خدا را برای شما به عنوان اُسوه و الگویی نیک قرار داد. این آیه نیز بر معصوم‌بودن پیامبر تکیه دارد، زیرا مگر می‌شود خداوند کسی را اُسوه برای بشریت قرار دهد که نقص داشته باشد؟ این دلیل در جواب بعضی از علماء اهل سنت است که عصمت نبی را به‌خصوص در همه‌ی ابعاد، لازم نمی‌دانند. برعکس شیعه که معتقد است پیامبران و ائمهh از ابتدای ولادت تا انتهای حیات هرگز مرتکب هیچ‌یک از گناهان - اعم از صغیره و کبیره، خواه به طور عمدی و خواه به طور سهوی - نمی‌گردند.[4] زیرا اگر پیامبر خدا دارای پرونده‌ای سیاه و گذشته‌ای پرگناه باشد نه‌تنها نقش تعلیم و تربیت انسان‌ها را به‌خوبی نمی‌تواند ایفاء کند بلکه موجب عدم اعتماد مردم به او و شک در رسالت او می‌شود.

مراحل گوناگون عصمت: با دقت در عصمتی که پیامبر باید داشته باشد متوجه مراحل عصمت می‌شویم که عبارت است از:

الف- عصمت در تبلیغ و رساندن دینِ خدا به مردم.

ب - عصمت در اعتقاد در همه‌ی عمر و این‌که پیامبران در همه‌ی عمر از علم و عقیده‌ای صحیح برخوردارند و جانشان با آن نوری که از طرف خداوند وَحی می‌شود متحد می‌گردد و به همین جهت قرآن خطاب به رسول خداf  می‌فرماید: «نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِینُ * عَلَى قَلْبِکَ لِتَکُونَ مِنَ الْمُنذِرِینَ»[5] روح الامین آن را بر قلب تو نازل کرد تا تو از هشدار دهندگان باشی و آثار سوء گناه را به آن‌ها تذکر دهی.

ج - عصمت در عمل به طور مطلق، به طوری که آن حقی را که می‌شناسند تماماً عمل می‌کنند.

د - عصمت در دریافت وَحی از غیب، به‌طوری که رسول خداf آنچنان از میل‌های انحرافی آزادند که حقیقت وَحی هرگز تحت تأثیر میلی از امیال شخصی پیامبر قرار نمی‌گیرد. این‌گونه عصمت در علم و عمل به جهت آن است که نور و حقیقت وَحی تمام ابعاد وجودی حضرت را نورانی کرده و مانند علم حصولی نیست که امکان خطا در تطبیق پیش آید. علم انبیاء علم به حقیقت است که با جان آن‌ها متحد شده و از آن‌جایی که آن عصمت ریشه در علم حضوری دارد که جان پیامبر را نورانی می‌کند موجب جبر در عمل نیز نمی‌شود و او مثل هر انسانِ مختاری بر اساس علم و قدرت خود عمل می‌کند منتها چون علم او از هر خطایی به دور است عمل او نیز از هر خطایی به دور خواهد بود و می‌تواند مطابق علم خود بدون هرگونه تردیدی عمل کند و از پاداش عمل خود بهره‌مند گردد. همان‌طور که حضرت یوسف با مشاهده‌ی «برهان رب» مسلوب‌الاختیار نشد تا جبراً گناه را ترک کند، بلکه پس از مشاهده‌ی نور الهی و دیدن زشتی گناه، باز هم دارای اختیار بود و می‌توانست مرتکب گناه شود و به همین جهت با دوری از گناه فضیلت پیدا کرد. چه بسا اگر در آن لحظه همان برهان به زلیخا ارائه می‌شد، از گناه دست نمی‌کشید و حکم خدا را زیر پا می‌گذاشت. مثل کسی که می‌داند شراب برای او ضرر دارد ولی به جای آن‌که از علم خود پیروی کند از هوس خود پیروی می‌نماید.

به جهت اختیاری که در پیامبر هست و می‌تواند به وحی الهی ایمان بیاورد و می‌تواند از آن سر باز زند خداوند ایمان او را تأیید می‌کند و به ما خبر می‌دهد که: «آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ»[6] رسول و مؤمنان به آن‌چه به سوی رسول نازل شد ایمان آورده‌اند.

چنین مقامی در قرآن کری  مختص گروهی است که عبادالله المخلصین نامیده شده ند که هما ه  اعمالشان از خداست و منزه از گناه است و لذا آنها مسئول اعمالی که از آنان سر می زند نیستند. در واقع   اراده آنها مجذوب اراده خداست و حب و بغض و اثباات و نفی صاادره از وجودشاان تمامااً از خداسات و در واقع خودی جز خدا ندارند. این مقام عصمت است 

به لحاظ ادراک عقلانی به لحاظی می توان گفت که اگر این مقام ذاتی و مادرزادی و   نژادی باشد پس هیچ  ارزش بشری ناادارد همااانطور کااه ملائکه مبارا از گناااه هستند درمقااامی پااائین تر از حتا گناهکارترین  انسانها قرار دارند و بایستی انسان را سپده کنند. تصور حاک  بر عامه مسلمان و اکثریت علمای اسلامی همانا ذاتی بودن مقاام عصامت اسات. قداساتی کاه در      جهان مسیحی برای ح رت مری  و مسیح(ع) وجاود دارد شاامل چناین    برداشات دوگاناه   ای مای باشاد واکثار    مسیحیت معتقد بر ذاتی بودن مقام عصمت مریم  و عیسی هستند و آنان که این مقام را ذاتی نمی دانند متهم   به کفر و ارتداد و الحاد بوده اند. چنین اتهامی در جهان اسلام هم  وجود داشته است. آن نور گاهی که مقام عصمت در بشر را ذاتی می داند در واقت همان نورگاه معتقد به جبر در قلمرو دیان و  هدایت است و هماان مکتاب اصاالت سرنوشات محتوم و      ازلی می باشد و این نظر گاه شعبه ای از فلسافه         جبریه می باشد  که در نقطه مقابل قدریه قر ار دارد.

 این نظرگاه پیامبران و امامان را گاه خدا و فرزند خدا   میخواند و کرامت برخاسته از وجود این انسانها را جادو می فهمد. این نظر  قلمرو  همه خرافاات       دینی در تاریخ بوده است.

در قرآن کریم  میخوانیم  و درک می کنیم  که کافران در قبال مردان خدا در مرحله اول اصالاً منکر هر حقی     در آنها هستند و آناان را ابله و دیوانه می     نامند ولی بتادریج بمیزانی که رسوا می شوند به مردان خدا           

نسبت سحر و جادو و افسونگری می دهند و نهایتاً آنها را به مقام خدائی میرساند و به آسمان می فرساتند.  همه این نسبت های ناحق حاصل انکار پیا  ام و دعاوت آنهاست تاا هیچ تعهد و مسائولیتی در قباال آنهاا پیدا          نکنند و هیچ اصلاحی و توبه ای انپام ندهند.

در واقع ذاتای دانستن مقاام عصمت بارای این ادعاست که   انسان مطلقاً قابل اصلاح و تمییر و رشد نیست و قابل پاک شدن نیست و نباید هایچ تلاشای نماید و      بایساتی  به زندگی حیوانی و شهوانی پرداخت.

ذاتی دانستن مقام عصمت مترادف با تقدیس و توجیه ناپاکی خویشاتن   است و آخرین و مکارانه ترین استدلال برای نفی تکامل روحانی بشار است و پلیادترین و لطیاف تارین نوع       کفر و انکار دین است و قلمرو  کفر و نفاق می باشد و اسااس هماه مکاتاب جبرگارا و جبار پرسات       در تااریخ  اندیشه است.

 اگر به سخنان معتبر این مردان خدا مستقیماً رجوع کنی  مطلقاً چنین برداشت ذاتی و جبرگرایانه حاصل نمی شود و آنها را بشری مثل همه مردم می یابی  که به قدرت جهااد معرفات باه مقاام عصامت رسایده و خود را        در اراده حق حل کرده اند  و در عین حال مستمراً بقول حافظ بر ایمان و عصمت خود چون بید می لرزناد و  می گریند.

این ادعا در دعاهای ائمه اطهار(ع) بوضوح درک می شود. در تاریخ اندیشه بشری فقط شعبه ای از عرفان مذاهب اسات کاه بخش بسایار کوچک آن نیاز محساوک مای    شود که معتقد به اختیار است و مقام عصمت را حاصل اختیار و انتخاک و جهاد و معرفت بر نفاس می داند    کاااه در راس ان عرفای تاریخ و ما مولای رومااای قرار دارد کا براساااتی تنهاااا مکتاااب اوماااانیزم (اصاااالت     انسان)کامل است که خداپرستی مطلق را عرضه می کند و بانی نابترین نگارش دینای در تااریخ بشار اسات .      اومانیزمی که حتی انسان را برتر از خادا قارار مای    دهاد و خادا را عاشاق انساان مای داناد کاه مقاامش را باه           انسان محول کرده است و خود در انسان فنا شده است.

......

.

.

.

عصمت یعنی دل ندادن به غیر خدا و مؤمنان او. و چیزی نخواستن بغیر از خدا و مؤمنان او. پس عصمت امری مربوط به قلمرو اراده و انتخاب و جهاد بر علیاه غیر در نفاس خویشاتن است. عصمت همان قلمرو         جهاد اکبر است که از بطن معرفت نفس بر می خیزد و ممکن می شود. مقام عصمت مقام دلی است که بغیر از خدا و مؤمنان او را نمی پذیرد و مخاطب قرار نمیدهد. 

عصمت قلمرو رسیدن به خود خدائی خویشتن است. و این مقام برای هر بشری واجب و ممکن است و دین خدا جز این هدفی ندارد. لذا آن افکاری که مقاام عصمت را ذاتی و ناشدنی و مادرزادی می داند در تضاد      آشکار با دین خدا و هدف انبیای الهی قرار دارد و چنین فکر و باوری تنها بستر بروز نفااق می باشاد.

اگر     اماما ن ما اسوه دین ما هستند بدان معناست که بایستی به مقاام آنان برسیم  و امام جز این معنایی دیگری ندارد. 

عصمت مقام خود-خدائی عارفانه و توحیدی است. پس عصمت مقاام وجود یاافتن است و موجود گشتن و خود گشتن. و راه و روشی جز معرفت نفس ندارد.

 تخلیصی از مقام عصمت-ص 165 الی 168-کتاب فلسفه جهانی دین-دکتر خانجانی

در مواردی که ذکر نشد از متن می گوید که عصمت و گناه ذات و علت العلل شان چه تعبیر «خود شناسانه ای» دارد و موارد پایه ایش را برای زن،مرد و...و همچنین گناهکاری دیندارانه و علم فروشانه و عرفان فروشانه و...توضیح می دهد.

جناب آقا "سید محمد"

اولا: به نظر این حقیر سؤالاتی که پرسیده اید سؤالات مهمی است لذا بر روی آن ها - در حد خودم-  با دقت وقت گذاشتم.

ثانیا: منظور حقیر از "نمی شود" آن چیزی نبود که شما برداشت کردید بلکه به یک معنا منظور این بود که خدای متعال چنین کاری "نمی کند". نه اینکه تعیین تکلیف کنم و محدودیت ایجاد کنم و بگویم خدا توان چنین کاری را ندارد بلکه بدین معنا بود که چنین کاری از ذات خداخارج است. یعنی از خداوند چنین کاری را "سلب" کردم. یا مثلا وقتی گفته می شود "نمی شود" که خدا جسم مادی باشد آیا به این معناست که برای خدا تعیین تکلیف شده و محدودیت ایجاد شده است؟! (آری، خدا از جسم مادی جدا نیست لکن جسم مادی هم نیست.) اصطلاحا می گویند: خداوند هم دارای صفات ثبوتی است و هم دارای صفات سلبی است. صفات ثبوتی مثل:حیات،علم، قدرت و امثالهم و صفات سلبی مثل جاهل نبودن خدا، ظالم نبودن خدا و آن صفاتی که از خدای متعال سلب می شوند که هیچ کدام از این صفات سلبی به معنای تعیین تکلیف و محدودیت و نقص برای خداوند نیست.

لذا اینکه حقیر گفتم "نمی شود که خداوند امورات بندگانش را به کسی بسپارد که معصوم نیست و خطر گمراه کردن بندگان را در آستین دارد"، به معنای تعیین تکلیف برای خدا نبود، بلکه به معنای سلب یک موضوعی بود که در ذات خدا راه ندارد. به نظر شما آیا می شود خداوند امر هدایت بشر را به کسانی بسپارد که خودش هدایت نشده؟!!

1_ آیا بشر به هدایت نیاز دارد یا ندارد؟ اگر کسی بگوید بشر به هدایت نیاز ندارد به تناقض ذاتی دچار می شود!! چون همین جمله که "بشر به هدایت نیاز ندارد"  خودش یک نوع هدایت است. یعنی همان لحظه که می گوید بشر به هدایت نیازی ندارد، دارد با همین جمله هدایت می کند. (هر چند که از نظر ما این جمله گمراهی است)

پس روشن شد که بشر حتما به هدایت نیاز دارد.

2_ فقط می ماند سؤالات بعدی شما که چرا تنها راه و بهترین راه هدایت بشر ارسال نبی است؟ فرمودید اگر بپذیرم که تنها راه خدا برای هدایت بشر ارسال نبی است، محدودیت خدا را پذیرفته ایم! به نظر شما آیا اینکه خداوند برای هر انسانی تنها یک بدن خلق کرده است یا مثلا یک بینی خلق کرده به معنای محدودیت ونقص خداست؟!! یا اینکه تنها حالت و بهترین حالت این است که بشر فقط یک بدن و یک بینی داشته باشد؟ پس اولا:هیچ محدودیتی و نقصی برای خداوند قائل نشده ایم. ثانیا: یقینا بهترین راه هدایت بشر ارسال نبی است. البته تنها راه هدایت بشر ارسال نبی نیست. بلکه خدا از درون بشر فطرت و عقل را هم در وجود بشر قرار داده که او را هدایت می کند لکن تمام بحث اینجاست که آیا فطرت و عقل برای هدایت بشر کافی است؟ اگر کسی چنین چیزی بگوید به تناقض ذاتی دچار می شود! چون همان لحظه که می گوید مثلا فطرت و عقل برای هدایت کافی است و به نبی نیازی نیست، دارد خودش هم هدایت می کند! یعنی همان لحظه که می گوید به راه دیگری غیر از فطرت و عقل برای هدایت شدن نیازی نیست، همان لحظه دارد خودش به عنوان یک راهی دیگر با گفتن همین جمله هدایت می کند و حیا هم نمی کند!!!

پس تا اینجا روشن شد اولا: بشر به هدایت نیاز دارد. ثانیا: عقل و فطرت کافی نیست بلکه حتما باید انسانی  هم باشد که بشر را هدایت کند. اگر کسی بگوید نیازی نیست که انسانی دیگر ما را هدایت کند، باز هم به تناقض ذاتی دچار می شود! چرا؟ چون او یا دارد با همین جمله که نیازی به یک انسان برای هدایت نداریم، هدایت می کند یا هدایت نمی کند. اگر هدایت نمی کند که هیچ، چون روشن شد بشر به هدایت نیاز دارد. اما اگر دارد هدایت می کند، خودش، حرف خودش را نقض کرد! چون دقیقا همان لحظه که می گوید نیازی به یک انسان برای هدایت نداریم!!، خودش همان لحظه به عنوان یک انسان دارد با این جمله هدایت می کند و حیا هم نمی کند!!

3_ بعد از اینکه روشن شد لا محاله هم بشر به هدایت نیاز دارد و هم به یک انسان که او را هدایت کند، قدم بعدی این است که این انسان چه خصوصیاتی باید داشته باشد؟ اولا: انسان غیر معصوم یعنی انسانی که هدایت نشده. چون کسی که هدایت شده ی کامل به معنای واقعی باشد هیچ اشتباهی نمی کند پس معصوم است. ثانیا: بدیهی است که غیر معصومی که هدایت شده ی کامل نیست نمی تواند ما را کامل هدایت کند. چون به همان میزان که هدایت نشده، گمراه می کند. در نتیجه ضرورتا و حتما باید انسانی که معصوم است وجود داشته باشد تا بشر را کامل هدایت کند. ممکن است همین جا کسی فورا بگوید که ما نیاز به هدایت داریم لکن نیازی به هدایت شدن کامل  نداریم! این حرف هم تناقض ذاتی است و هم معتقد بودن به گمراهی است! در حالی که اثبات شد بشر به هدایت نیاز دارد. چون گفته شد کسی که کامل هدایت نشده به همان میزان که هدایت نشده گمراه می کند. پس اگر گفته شود ما به هدایت کامل نیازی نداریم یعنی معتقد است که به هدایت نیازی نداریم.

لذا اولا: ضرورت نیاز به هدایت شدن روشن شد. ثانیا: ضرورت هدایت شدن از طرف یک انسان روشن شد. ثالثا: ضرورت هدایت شدن از طرف یک انسان معصوم روشن شد.

4_ قدم بعدی این است که وقتی بشر ذاتا و ضرورتا به یک انسان معصوم برای هدایت شدن نیاز دارد آیا خداوندی که عین وجود  است و نیاز نیازمندان و طلب طالبان را برطرف می کند، چنین نیازی را بی پاسخ می گذارد؟ خدایی که تشنگی را در وجود بشر قرار داد حتما آب را هم برای رفع این نیاز در خارج قرار می دهد. بر همین اساس خدایی که نیاز به انسان معصوم را در بشر قرار داده، حتما پاسخ چنین نیازی را – یعنی وجود انسان معصوم را- در خارج قرار داده یعنی انسان معصوم را خلق کرده و الا کاری عبث است که نیاز به چیزی در عالَم باشد ولی پاسخ آن نیاز نباشد. چنین کاری از ذات خدا به دور است. ممکن است کسی بگوید که بنده نیاز به معصوم را در وجودم احساس نمی کنم! اگر کسی چنین چیزی بگوید دوباره بحث را از اول با دقت تمام دنبال کند.

(تذکر: ممکن است کسی اشکال کند که خدا مضلّ(گمراه کننده) هم هست. اینجا بحثی مطرح است که آیا خداوند گمراه کننده است یا همین که نور هدایتش را بگیرد طرف گمراه می شود؟! پس چیزی در خارج به نام گمراهی وجود ندارد بلکه گمراهی همان عدم هدایت است. مثل اینکه گفته می شود در خارج چیزی به نام تاریکی نداریم بلکه تاریکی همان عدم روشنایی است.)

ثالثا: اما اینکه فرمودید: اگر خدا هدف دارد (هدایت انسان و سپردن امورات انسان به مثلا معصوم) پس ناقص است. یعنی امری نزد او حاضر نیست و او منتظر است تا آن محقق شود.

عنایت کنید اینکه گفته می شود هدف خدا هدایت انسان از طریق انسان معصوم است، به این معنا نیست که این امر - یعنی هدایت انسان معصوم از طریق انسان معصوم- هم اکنون نزد خدا حاضر نیست و او منتظر است تا آن محقق شود! بلکه معنای دیگری مراد است. ما معتقدیم حقیقت انسان معصوم، همان ظهورِ انوارِ خودِ خداست! یعنی خدایی که عین وجود است، عین حضور و عین ظهور است. تمام مخلوقات، ظهورات مختلف خدای متعال اند. پس عین وجود که عین تجلی است، اولین تجلی- یعنی نزدیک ترین تجلی- همان وجود مخلوق اول یعنی انسان کامل یا انسان معصوم است. چون خدای عین وجود، یک حقیقت جامع است. اولین تجلی هم جامع ترین تجلی است. مثل نور بی رنگ که اولین تجلی از نور بی رنگ، همان نور بی رنگ است لکن با شدت کمتر.  تنها مخلوقی که ظرف ظهور تجلی تام خدای متعال است انسان کامل است. یعنی انسان کامل همان تجلی تام خدای متعال است که تمام کمالات خدا در او هست لکن با شدت کمتر از خدا و با شدت بیشتر از بقیه ی مخلوقات.

پس این اشکال شما که فرمودید هدف داشتن خدا به معنای نقص است برای او، بر ما وارد نیست. چون ما معنای دیگری برای هدف داشتن خدا قائل ایم. خدا هدف دارد نه یعنی اینکه چیزی نزد او باید حاضر باشد  و نیست. بلکه خدا هدف دارد یعنی خدا چنین "اراده" کرده است و اراده هم  "ذاتی" خدای متعال است. خدا عین وجود و کمال است، پس عین اراده است. او اراده کرده که از طریق انسانی معصوم بشر را هدایت کند. یعنی انسان معصوم همان تجلی اراده ی خدا برای هدایت بشریت است. یعنی انسان معصوم به خودی خود همان صراط مستقیم به سوی خداست. نه اینکه انسان معصوم کسی است که هدایت هم می کند، آن هم هست، لکن انسان معصوم خودش صراط مستقیم است که البته به سوی صراط مستقیم هم هدایت می کند. البته اینکه بشر هدایت شود یا نشود برای خدا نقصی نیست. او عین وجود است و عین وجود هم عین غنی بالذات بودن است. لذا اشکال شما بر ما وارد نیست.

(آقا سید داخل پرانتز دارم میگم، تمام این بحث های ما با امثال شما و امثال دهقانی برمی گردد به تفاوت شناخت از خدا. والسلام)

سلام خدمت سید محمد عزیز؛

1_ آقا سید؛ یک دفعه می فرمودید خدایی نیست تا خیال خودتان و ما را راحت می کردید دیگر! حقیقتا خدایی که شما معرفی می کنید بود و نبودش چه فرقی دارد؟ خدایی که اینقدر نسبت به آینده بشر حساس است که قبل از تولد برای او شیر مادر مهیا می کند و پدر ومادر را مهیا می کند تا او را تربیت کنند، مگر می شود به مسائل مهمترِ بشر مثل هدایت بشر به سوی خدا بی تفاوت باشد؟ آیا بشر نیاز به خدا ندارد؟! این همان معنای نیاز به هدایت است. ما نگفتیم که خدا موجودی انسان وار است که دربست در اختیار انسان است که او را هدایت کند، بلکه می گوییم خدا خالقی است که از بشریت جدا نیست و عین ربط به بشر است. از طرفی خدا علاوه بر خالقیت، ربوبیت هم دارد. یعنی بشر را می پروراند. شنیدم مرحوم علامه طباطبایی(ره) گفته اند هیچ جا در قرآن آیه ای نداریم که وجود خدا را اثبات کند. بلکه تمام آیات اثبات ربوبیت مختلف پروردگار در عالَم است. تا جایی که خدا در قرآن می فرماید ای پیامبر اگر از این مشرکین بپرسی چه کسی اسمان و زمین را خلق کرد لیقولنّ الله، حتما حتما حتما می گویند خدا خلق کرد! یعنی حتی مشرکین هم وجود خدا را قبول دارند لکن ربوبیت او را قبول ندارند. از جمله ربوبیت پروردگار، هدایت بشر به سوی خودش می باشد. اینکه خیلی واضح است. البته در ادامه دلایل این قضیه مطرح خواهد شد.

2_ حقیقتا نمی دانم از کجای نوشته هایم برآمد که خدا را موجودی انسان وار دانسته ام. نه تنها اینگونه نیست بلکه تماما به عکس این قضیه عقیده دارم. یعنی معتقدم انسان موجودی است که آثار آن خدایی که انسان را خلق کرده در وجودش هست. نه اینکه انسان خداست، بلکه انسان صفات خدایی دارد. پس کاملا روشن است که نه تنها خدای ما خدای انسان وار نیست بلکه کاملا برعکس آن است یعنی این انسان است که بوی خدایی دارد. یعنی صفاتی از خدا در وجود او جلوه گر است. صفاتی مثل لطف، رحمت، عطوفت  غضب و امثالهم. علتش هم قبلا مفصل توضیح داده شد: خدا عین وجود است. عین وجود، عین ظهور است. وقتی خدا عین ظهور است، تمام مخلوقات چیزی جز ظهورات مختلف پروردگار نیستند. وقتی مخلوقات همگی ظهورات خدا هستند، هر صفتی در خدا هست در مخلوقات هم هست لکن به نازله. پس این انسان است که صفات خدایی دارد نه اینکه خدا موجودی انسان وار باشد.

3_ فکر می کنم مبنای تمام اندیشه های خود را در این جمله که فرمودید: مگر خدا نمی تواند به بشر هیچ کاری نداشته باشد؟ این کار منظورم سرنوشت بشر است. یعنی نسبت به سرنوشت بشر بی تفاوت باشد؟! ظهور دادید.

اولا: با این جمله هم برای خدا تعیین تکلیف کردید! و هم او را محدود کردید به همین مقدار که در سرنوشت بشر دخالت نداشته باشد! مگر می شود خدای بی حد و نهایت را اینقدر محدود کرد که در سرنوشت بشر حضور و دخالت نداشته باشد؟ ایا این محدودیت و نقص نیست؟

ثانیا: عنایت کنید خدایی که کاری به سرنوشت بشر نداشته باشد اصلا خدا نیست! چون بشر مخلوق خداست. مگر می شود مخلوق از خالق جدا باشد؟! مخلوق در ذات خود، عین ربط به خالق است. اگر کسی به جدایی مخلوق از خالق اعتقاد داشته باشد در حقیقت خدا را مثل بنّایی تصور کرده که ساختمانی را ساخته و اکنون آن را رها کرده و رفته! این چه عقیده ایست نسبت به خدا؟! اگر ربط خدا با مخلوقات برایتان حل شود تمام تصوراتتان اصلاح می شود. خدا عین وجود است. یعنی تمام وجودات عالَم از او نشأت می گیرد. اگر یک لحظه ربط وجودیِ بین خدا مخلوقاتش از بین برود، مخلوقات نیست می شوند. پس دائما و علی الاتصال مخلوقات از جمله بشریت از خدا فیض وجود دریافت می کنند. چون خدا عین وجوددهندگی است. آری اگر خدا را یک موجود مادی یا یک مفهوم ذهنی تصور کنیم یقینا چنین چیزی که شما در مورد خدا فرمودید درست است. یعنی خدایی مادی که در گوشه ای از عالم دارد برای خودش زندگی می کند. یا یک خدای مفهومی که هیچ جلوه و ظهوری ندارد. در حالی که خدای حقیقی جایی برای غیرخودش نگذاشته است. او عین وجود است! مخلوقات هم عین ربط به او هستند. یعنی جسم و روح بشر، در ارتباطی تنگاتنگ با خدای خالق خود هستند. به نحوی که اگر یک لحظه و کمتر یک لحظه این ارتباط قطع شود بشر به کلی نیست می شود. مثل نور پایین که اگر یک لحظه از آن نور بالایی که از ان تجلی کرده جدا شود، نیست می شود. پس تا حدی نسبت وجودی و تکوینی بشر با خدای خود روشن شد. یعنی روشن شد مخلوقات – از جمله بشریت- عین ربط به خالق اند، نه اینکه فقط  با خالق مرتبط اند! فتأمل!

وقتی روشن شد بشر عین ربط به خالق است، از هیچ جهت – از جمله سرنوشت- از خدای خود جدا و رها نیست. مگر می شود خدایی که عین ربط به بشریت است به سرنوشت بشر کاری نداشته باشد؟! آیا متوجه لوازم این حرف هستید؟! لازمه ی این حرف این است که خدا، خالق بشر نباشد! یعنی خدا خالق نباشد!! یعنی خدا نباشد!!! اینکه در بالا گفته شد یک دفعه می گفتید خدا وجود ندارد به این معنا بود.

خلاصه کلام: وقتی خدا دائم به مخلوقات وجود می دهد مگر می شود مخلوق دائم در تدبیر خالق نباشد؟ اگر باید مخلوق دائم در تدبیر خالق باشد یکی از جلوات تدبیر خالق برای موجود مختارِ برنامه دار "نبوت" یا "هدایت" است. حالا اگر کسی ادعا کند که ما نبی نمی خواهیم، شرطش این است که بگوید ما خالق نمی خواهیم! یعنی انکار نبی انکار خداست. لذا وقتی کسی بگوید ما خالق نمی خواهیم یعنی خدا او را ایجاد نکرده. حالا اگر خدا او را ایجاد نکرده یکی از معانی اش این است که این ها خودشان خالق خودشان هستند!!!(ندای انا ربکم الاعلی!) در صورتی که هیچ کس این را قبول نمی کند. ببینید گاهی لوازم یک حرف به کجاها کشیده می شود؟!

مخلوقی که همواره با اراده ی خالق موجود می شود، موجودیتش دو نوع است:1_ موجود می شود که معدوم نشود. 2_ موجود می شود که کامل تر و شدیدتر شود. موجودی مثل انسان موجودیتش در هر دو بعد است. انسان که نمی تواند بی کمال باشد. انسان ذاتا کمال طلب است. چون کمال مطلق خدا ست و انسان هم عین ربط به کمال مطلق است و طالب برگشت به آن است تا نقص خودش را برطرف کند. (برای همین است که اگر تمام دنیا را به کسی بدهند سیر نمی شود چون او ذاتا طالب کمال مطلق است). انسان که نمی تواند بی کمال باشد. انسان اراده دارد. اراده یعنی طلب چیزی که ندارد ولی می خواهد. هیچ کس نیست در این دنیا که انسان باشد ولی اراده نداشته باشد. حتی وقتی اراده را نفی می کند، اراده می کند که اراده را نفی کند!! یعنی وقتی که اراده هم نمی کند، اراده می کند که اراده نکند.

حالا که لامحاله انسان اراده دارد و اراده می کند که آن چه را ندارد گیر بیارد، خودش به تنهایی می تواند این کار را بکند؟ خیر نمی تواند. خالق ما که اراده ی بودن ما و اراده ی کمال ما را کرده است فقط می تواند این کار را بکند. چون کمال جزئی از بودنِ ماست به عنوان موجود مختار. پس لازمه ی انسان اراده دار این است که از طریق مدیر و مدبر وخالقش برنامه ای برای کمالش داشته باشد. این برنامه همان "نبوت"  یا "هدایت"است.

4_ به پیش فرض های بنده اشکال کردید و  فرمودید: از کجا معلوم که انسان نیاز به هدایت دارد؟

بنده در کامنت قبلی به این پرسش پاسخ دادم. گفته شد: اگر کسی بگوید بشر به هدایت نیاز ندارد به تناقض ذاتی دچار می شود!! چون همین جمله که "بشر به هدایت نیاز ندارد"  خودش یک نوع هدایت است. یعنی همان لحظه که می گوید بشر به هدایت نیازی ندارد، دارد با همین جمله هدایت می کند. دارد هدایت می کند به این مسئله که بشر به هدایت نیاز ندارد و عرق شرم هم بر چهره اش نمی نشیند!

5_ با مبنای این حقیر تمام تفکرات امثال شما برمی گردد به عالَم روحیِ شما. با اینکه تاکنون خیلی با هم مباحثه کردیم کم کم دارم حس می کنم برای رفع سؤالات شما ناتوان هستم. اگر موافق باشید منابعی را به شما معرفی کنم تا شاید آن منابع شما را کمک کند تا لااقل تصوراتتان از موضوعات مورد بحث اصلاح شود. چون هر چه بنده بر روی حرفای شما دقت می کنم متوجه می شوم در تصور موضوعات مشکل دارید. البته این جمله را از دید خودم گفتم ممکن است جنابعالی قبول نداشته باشید.

درود سید محمد گرامی؛

امیدوارم در این تفکر قرن 19 ی و نهیلیستیک دچار سکته مغزی نشوی و خودت را به نورن های شیطانی نسپاری برادر چرا که تو مجبورا مختار آفریده شدی هرچند نخواهی اختیار را.

بنده و شما و اکثر جوانان و مردم این عصر به جبر آموزش اجباری-استثماری نظام سرمایه داری

و بمباران رسانه های الحاد و فحشا

مثل ماشین های کارگر  کارخانه 1ی و برابر شده ایم  در همه چیز

ولی فکر می کنیم که از کل تاریخ و پدر و مادر و پیامبران و ...دانشمندتر و نخبه تر و عاقل تر و حقیقت بین تریم؛

(البته جهان سنت هم بهشتی نبود که آدم ها مظهر اخلاق و ایمان باشند.

اما شدت و گستردگی جنون و جنایت و فساد توانایی چنین آشکارگی نداشت که تکنولوژی این را به یاری ابلیس مهیا کرد تا حرفش تحقق یابد)

اینکه می گویی

«خدای شما خدایی است که آرزو می کنید اینگونه باشد ولی خدای من اینگونه نیست. به عقیده ی من به واقعیت نزدیکتر است

(منبع: تشویش دات آی آر)»

اگر اندکی عمیق شوی هیچ کس نیست که خدایش را مثل تو معرفی نکند و خدایان غیر را خیالی و توهمی و...معرفی کند.

پس اندکی در کلمات و افکار خود هم نظر کن و خود براندازی نما!

همچنین  خدا صفاتی مثل بخشش و قدرت و...را اگر به آدمی در حد اپسیلون اعطا کرده بی شک خودش نیز دارا بوده!

چه کسی کمالی که ندارد را می تواند عطا کند؟

ذات نایافته از هستی بخش کی تواند شود هستی بخش؟

منتها طبق کلام علی ع «پرستش خدا به صفات شرک است» و شرک طبق قرآن عذاب غیرقابل بخشش است.

و همچنین صفات خدا سبوح است و بشروار و از ضعف نیست که مثلا از نیازش به ما وجود و هدایت و عقل و سلامت و...بخشد...یا از ضعفش ما را بابت اعمال زشتمان عذاب رحمت کند!

بلکه همه از بی نیازی و رحمت و افزون شدن دم به دم او است!

فرمودی:

«فیزیک کوانتوم رو مطالعه کن. فیزیکی که نتایجیش به صورت واقعی اصل علیت رو کاملا نقض می کنه و مفهوم زمان رو از بین می بره. آزمایش دو شکاف یانگ رو مطاعه کن برادر.
ایضا مطالعاتت رو در باب ژنتیک و عصب شناسی گسترش بده تا بفهمی که ربوبیت خدا چطور در DNA و RNA تجلی کرده نه در در امور خنده آوری مثل دین! عصب شناسی بخون تا منشا رفتار انسانها رو بهتر بشناسی و بفهمی که تصمیم و انتخاب انسان ناشی از نحوه ی چگونه ترکیب شدن نرونها در مغز است نه ناشی از وسوسه ی شیطان.


(منبع: تشویش دات آی آر)»

امیدوارم که شما این توصیه را از غرور خودت نسبت به رحمت خدا و دین و مومنان ابله(!) صرفا به دگراندیشان ننمایی.

بلکه خودت در حد اعلایش را تا آخر عمر عمل کنی!و بیابی آنچه که اکنون در توست و روزی در من نیز فواران می کرد و در بسیاری «مصرف گران تفاله های علم» در جهان سکس-جنگ-مخدر  جدید غوغا می کند

چیزی جز توهم القایی حاصل از «جهل مرکب» «رسانه ها» و «فضای الحادی جامعه» نیست!

بنده هر چه در علوم زیستی بیشتر عمیق شدم و همچنین در فیزیک کمی از دورتر

به عظمت و اوج حقیقت واقعیت مدار دین و وحی و رسولان بیشتر معترف شدم. و می دانم دانشمندان بزرگ و حقا تاریخ ساز نیز چنین بوده اند.

و بعلاوه در علوم زیستی،پزشکی  و اقتصاد هم هرچه عمیق تر شدم یافتم که در حیطه علم نیز «ایدئولوژی و قدرت و اراده معطوف به قدرت» است که حرف اول و آخر را می زند و علم بدون ایدئولوژی دروغترین دروغ تاریخ بشر دروغگو و متکبر است!

برای نمونه «دگرگونش/فرگشت» در حد ماکرو یا « اصالت اقتصاد بازار و آزادی بازار و سرمایه»

2 دروغ و توهم بزرگ است که بعنوان  «fact» و «یگانه نظریه بی بدیل» و «عامل رشد علمی و اقتصادی و..»

در سراسر جهان و از جمله ایران اسلامی شیعی امام زمانی(!) از مدرسه تا دانشگاه و...تبلیغ و تدریس می شود و در مغز بدبخت های از جهان بی خبری چون من و شما می رود!

تا آن سرمایه داران که از بمب های میکروبی و اسلحه و تجارت سکس و اعضا و...

روزگار می گذرانند نه فقط برای خودشان توسط«نورون ها»! (و نه شیطان و نفس توهمی!) تقدیس کنند ابلیسیت و کثافت پاک نشدنیشان را

بلکه در چشم مردم که صفحه های مانیتور و تلویزیون و گوشی  رسانه های خصوصی شده نیر  مجاهدانی مقدس جلوه کنند که اگر نباشند بشریت نابود می شود و «چرخه تکامل و اقتصاد بازار» نابود می شود!

امیدوارم نه شما بلکه همه ما انسان های این عصر توهمی دوزخی از این مستی و هیپنوتیزم عظیم نجات یابیم و سرانجاممان این نباشد که اکنون هست!

کتاب هایی که گفتم را نیز امیدوارم بخوانید با تامل و فقط کتب الحادی و...که معرفی تان نمودم را کتب مقدس ننمایید و مابقی را توهم و خرافه و خنده دار برچسب نزنید تا از تشویش اندیشه و مطالعه و تحقیق برهید!!!با ژستی مدرنیستی!

همچنین این کتاب :

اینست انسان  
(فلسفه اراده  
هنر از میان برخاستن )

از دکتر علی اکبر خانجانی

بخش :

خداشناسی

اش برای تفکر عمیق تر و فیلسوفانه تر  مقدمه خوبی خواهد بود.

پرسش کن و پرسش کن و پرسش کن

پرسش را بپرست و بپرس(شریعتی می گوید بخوان و بخوان و بخوان ولی پرسش اساسی تر است و خواندن و خواندن و خواندن بدون ذهن پرسشگر ذهن را یک اقیانوس لجن وار یا به عمق نیم سانت می کند!

وقتی پرسش هایت را پرسیدی و فهمیدی آنگاه باید بخوانی از درون خودت تا برون؛از کتاب های اندیشه های بضاهر ضد تا کتاب طبیعت و کتاب نفس و کتاب جامعه و..

و این خواندن هم هر خطش باید بپرسی و تا پرسشت را نیافتی پاسخ نپرستیش

هرچند خود را در قدسیت علم،فلسفه،حقیقت،دین ،انسانیت و...مخفی کرده باشد و پرستشن نیز پرستش به خاطر معرفت افزون تر باشد و بس نه قدرت جویی از هر نوع.

پمعرفت به خاطر معرفت و نه هیچ چیزی دیگر!این غایت حیات است. )

اما دچار ایدئولوژی و قدرت پرستی و خود عالم/حق/خدا نمایی به  نشو

چه این ها خصم پرسشند!

همینطور که تئولوژیست ها نیز چنیند!و پرسش را شبهه و شیطانی می نمایانند!زیرا بساط قدرت پرستی و حماقت پرستی و خودپرستی شان را ویران می کند!

سلامت باشی و جویا و صبور

کافر نشدی کامل/حدیث ایمان چه کنی؟

مولوی

درود بر وجدان پاک الهیت

سید محمد عزیز

دوست

مومن تر و پاک تر از من؛

بنده تک تک جملات،کلمات،علامت های تعجب و موضع گیری های شما را می فهمم با تمام گوشت و پوست و استخوانم؛

چون تا حدود 2 ماه قبل بنده دقیقا چنین ادبیاتی را در خصوص «پیامبر رحمت!!» «دینداری!» «خدای ارحم الراحمین!!» «خدای علیم و قدیر مطلق!!» و...بکار می بردم!

و خودتان نیز شاهد بودید اندکی از مباحث بنده را هرچند که خیلی تلطیف شده بود در این سایت

و بعلاوه کتبی هم معرفی کردم و منابعی که به الحاد منطقی شما را تا حدودی هدایت نمود!تا خداپسندانه ملحد شوید به اباطیل!

پس اگر هر چه می گویی بگو به بنده و خدا و پیامبر هیچ نترس!چه نیت این حرف ها کاملا نیت خداپرستانه و خداجویانه است!هر چند خودت هم خودآگاه نباشی!و نهایتش مرگ است توسط ابلهان یا قدرت پرستان!چه مرگی زیباتر از شهادت برای حق جویی؟و اخلاق خواهی؟

بنده قدیم و هر کسی که با جدیت به نقد خدا و مذهب و ...می پردازد یا پرسشگری پیگیرانه دارد(1 نمونه بارزش جناب پرفسور آنتونی فلو ندانم گرای مطرح فلسفی قرن یا نیچه  بازمصلوب )

درد حق جویی دارد و خداخواهی و اخلاق جویی؛

و این درد جبرا  در همه نهاده شده حتی در نهیلیست ترین و ملحدترین افراد عالم.

و آنکسانی که جدا پرسشگری و نقد می کنند و خالصانه هر چند تظاهر به الحاد،پوچی،ضدیت با خدا و... دارند

مخلصان واقعی هستند و تار مویشان بر وجود بسیاری از جماعت متظاهر بدین و علم دین و....شرافت دارد:

نیچه،فلو،مارکس و....

چه درد دارد...درد...درد انسان  و اخلاق و حقیقت...

اگر بنده به شما پاسخی دادم صرفا جهت ترغیب به «حرکت» و دوری از «توقف» بود زیرا:

اسلام راکد به کفر عملی در لباس دین(نفاق) می انجامد نظیر:

عمر و ابوبکر و عثمان و خوارج،طالبان و ج.ا ،اعراب منطقه و...

و کفر متحرک به ایمان خالص می انجامد:

مارکس،نیچه،فلو و....

کشورهای اسکاندیناوی و..

مابقی مسائل حاشیه است.اگر واقعا مخلص و صادق باشی و میل قدرتمند «اراده معطوف به قدرت »که بنده و هیچ کسی حتی یوسف صدیق نیز نمی تواند خود را بری از آن بداند را به یاری خداوند حاضر در قلب و چشم و عقلت فائق آیی

حقیقت را صبورانه و حلیمانه می جویی و اندک اندک می یابی «به حد جستنت».

بنده و بسیاری عباد عالم تر خدا نیز در اطرافت می یابی که پرسش هایت را «اُذُن وار» گوش می دهند و با تو در فرایند «تفکر و تحقیق» یاری می کنند.

بنده همانی ام که تندترین پرسش ها و نقدها را خوانده ام و کرده ام و یک ملحد تمام قدم

قرآن کمدم خط خطی است از بس زیر آیات خط کشیدم،علامت سوال و تعجب های بلند بالا گذاشتم و سوال هایم را همانجا نوشته ام!و دنبالشان رفتم...از 16 سالگی

و اکنون کتابی زیباتر و عقل سازتر و اخلاق محورتر و انسان پرستانه تر و عملی تر از قرآن سراغ ندارم.

و به سهم خودم بیشتر از متوسط بالای هم نسلانم کتاب نخوانده باشم کمتر نخوانده ام از نهله های مختلف از نهیلیست و فیلسوف و شاعر و عارف و دانشمند و ادیب و دارای جایزه نوبل جهان......

و این اصلا به نتیجه شما در اکنون و فردا و پس فرذا  و هیچ بنی بشری ربطی ندارد!هر کس باید خودش تحقیق کند،پرسش کند و فکر کند و نتیجه بگیرد...

و همین زیباست و مقدس و ارزشمند و حق انسان بعنوان موجود مختار و جانشین خدای عدم نما شده...

و نه سلول های عصبیی که توهم من  واحد دارند...مجبورند...و همه چیزشان توهم است..از خاکند و به خاک می روند و کمتر از آنی هم نیستند فقط نسبت به عمر زمین خودمان!

درباره

«مصرف گران تفاله های علم»

هم لطف نما دوباره جملات دوست کم سواد خود را بخوان که چه گفتم :

«

امیدوارم که شما این توصیه را از غرور خودت نسبت به رحمت خدا و دین و مومنان ابله(!) صرفا به دگراندیشان ننمایی.

بلکه خودت در حد اعلایش را تا آخر عمر عمل کنی!و بیابی آنچه که اکنون در توست و روزی در من نیز فواران می کرد و در بسیاری «مصرف گران تفاله های علم» در جهان سکس-جنگ-مخدر  جدید غوغا می کند

چیزی جز توهم القایی حاصل از «جهل مرکب» «رسانه ها» و «فضای الحادی جامعه» نیست!»

در خصوص اینکه بنده حقیر را بصرف اینکه عقل-دین-اخلاق-زیبایی را لازم و ملزوم هم می بینم  به گروه های تروریستی سرمایه داری ساخته و تئولوژیست ساخته که قبلا مفاسدشان را ذکر کردم نسبت دادی و قیاس نمودی...از هیجان بحث می بینم.

چه خودت بعنوان یک دانشجو بهتر می دانی که هنوز هم بسیاری از بشر از دانشمند تا هنرمند و فیلسوف و عامه را دینداران تشکیل می دهند

و دانشمندان بزرگ و فلاسفه بزرگ و هنرمندان بزرگ و آزادی خواهان جدی و جهانی

در همه تاریخ دینمدار بودند و خداپرست.

و اینکه به اسم دموکراسی و حقوق بشر  زن و بچه و جوان فلسطین و یمن و باید در هم کوبیده شوند زیر بمب های انگلیسی-آمریکایی-سعودی-صهیونیستی-فرانسوی

و علاوه بر آن در سازمان ملل هر قطعه نامه علیه این «دوستان غرب» و «متحدان استراتژیکش» وتو/پر شود.

و بلکه علیه یمنی ها و فلسطینی های سنگ بدست و بمب و گلوله و توپ خور قطعنامه صادر کنند!

برای من هیچ گاه بهانه نمی شود که چون تئولوژیست ها و سیاست مداران کشور ام القرای اسلام(!!) به حقوق بشر و  سازمان ملل فحش دهم و تکفیرش کنم!

و بگویم این ها غربی و الحادیند و همه اش باطل و هرکه هم طرفدار آنست و از طریق آن اعمال خلاف اخلاق و بشر حاکمان ما را محکوم می کند

ملحد و جاسوس است و دروغگو و عقب افتاده و...

پس بدان که «هیچ چیزی در عالم ابزار نشدنی نیست!»

مثلا در همین مبحث «داعش و...» ابزاریست که با آن دگراندیشی را به «ابزارگرایی-عقب ماندگی در 1400 سال قبل» و..متهم کنی البته بطور ناخودآگاه و هیجانی.

و بدینگونه با 1 بحث 0 و 1ی شده که 0 اش هر دین باوری است  و 1 اش هر مدرنیست ضد دینی

خودت را از شر رنج «تفکر و تحقیق» خلاص کنی بسان جماعت تئولوژیست و بوش ها :

تئولوژی سیاسی:

خودی ها

غیر خودی ها

تئولوژی:

مسلمان

کافر

بوش-ایدئولوژی سرمایه داری و امپریالیسم:

یا با ما

یا علیه ما

 «شما هم مثل پیامبر پر از مهرت!!!! چیزی جز فحش و ناسزا به پرسشگران نمی دهی (سرتاسر قرآن فحش و ناسزا و ترساندن پرسشگران و کافر و جهنمی خواندن آنان است. واای یادم نبود خدا مودب و مهربان است!!!). این همه فحش که به مدرنیته داده ای ( که البته بخشیش به حق است)»

نه قرآن فحشی داده و تهمتی زده هر چه گشتم بعد پایان الحادم

و نه من به کسی اعم از دوست مومن تر از خودم یا سرمایه پرستان بدبخت و ایدئولوژی ساز خادمشان در لباس مذهب و علم و فلسفه و حقوق بشر و...

فحشی و تهمتی زدم.

قرآن را اگر فقط 1 نمونه میل کنی بنده دستت را می بوسم و هدیه ای ویژه برای این دوستیت می دهم...چون بنده کتاب دکتر سها و شفا و..را از برم و خودم با آنها ملحد شدم...ملحد براساس ایمان به اخلاق و عقل خدا داد...

اما بنده نیز صرفا وصف ماوقع نمودم...آیا سرمایه داری و رهبریش در آمریکا این نبوده؟آیا سازمان ملل و فرگشت پرستان و اقتصادبازار خدایان این نکردند در لوای علم و روش علمی و حقیقت؟

آیا 95 درصد جماعت تحصیل کرده ما و از جمله من و شما«مصرف گران تفاله های علمی» نیستیم؟

آیا مارکسیسم و نهیلیسم و...به جنون و جنایت های جهانی و ملیونی منجر نشد که دست کلیسای ارسطو را از پشت بست؟

به اسم عدالت و حقیقت...

«در مورد خدا هم که فرمودی بخشش!!! بخشش یک امر اعتباری و زبانی است و لغتی است که انسانها نسبت به وضعیتی اختراع کرده و به کار می برند. ارتباطش را با خدا متوجه نمی شوم؟»

سعی کنید پرسش که می کنید با هیجان نکنید و بقصد کوبش!و پیروزی ایده اولیه تان!بلکه بقصد فهم کنید.آنگاه علامت های تعجب و سوال کمتر هم کفایت می کند.

اینکه «منی» وجود نداشت و «من» شد و عدم وجود شد.

همین کافی است برای اهل فکر.مابقی نعمات که اگر اهل تحقیق باشید فقط بدنمان باندازه هزاران کتاب می شود برشمردن نعماتش را می گذارم به مطالعه بیشتر جنابتان.

اینکه بخشش «اعتباری »است بنظر هنوز متوجه نشده اید آن مباحث زبانی که برخی ملحدین می کنند.

و باید بحث کنیم درجایش....اگر سوال هاتان را دقیق تر کنید و از میلتان به بنده بفرستید...و نه این مبحث بی ربط  تا مزاحم جناب دهقانی شویم دوباره...

خیلی خیلی خیلی مختصر

 هر صفت کمالی که درماست بنحو «سبحان» و «اکبر»ش در هستی و هستی بخش هست .

این مباحث خیلی مباحث راحت تری از مباحث دیگر است.

بنده بزرگترین برهان و مساله ضد الاهیاتی و دینی را «شر» می دانستم و جناب استاد ملکیان نیز چنین بود

و اگر هر سوالی بود با تواضع بپرسید و با صبر و حوصله بجویید؛

چه «عظمت و رشد آدمی نه به دانایی ها و داشتن ها و پیروزی های ظاهرینش است بلکه به عظمت پرسش ها و نیت ها و تلاش و حرکت و عزمش  برای آنها است».

از زیباترین لذت هایی که بردم در الحاد قدیمم حل مساله شر بنحو کاملا متفاوتی از سایر اهل فکر بود که بنظرم جوابی محکم تر از بقیه بوده بگونه ای که اصلا نگاه هر انسانی را اعم از ملحد و مومن استعلایی زیبا می بخشد به خود و زندگی سوای پاسخ گرفتن پرسش.

«نه آن خدای انسان واری که ادیان به دروغ و توهم ترسیم کرده اند. فرق اینجاست برادر. خدای من ابزار کسب قدرت و احمق کردن  و ترساندن دیگران نیست»

تئولوژی را با دین و پیامبران برابر نکن

ایدئولوژی را با آرمان و علم و تفکر و متفکران

هر 2 مان و همه بشریت با هر فرهنگی همین خدا را می جوید و البته برای خدایی ساختن خودش

که این خودش خواست خدایی است که در تو و من و همه حاضر و ناظر و هادی است ورنه ما گاو می شدیم نه آدم!

البته بسیاری از حیوانات فراتر نمی روند

بسیاری از حیوانات فروتر می روند

بسیاری از نباتات هم فروتر می روند

و بسیاری از سنگ و چوب و جمادات هم فروتر

بنده فعلا خود را نبات می بینم با ارفاق !!

و هنوز به رشد حیوانی هم نرسیده ام...نمی دانم شما چه طور می بینید خود را...

که این هم از «اختیار» است!

اختیاری که به جبر«اراده معطوف به قدرت» و «غرایض غیر خدا محور شده» و «توهم ها» واگذار می شود تا

انسان نشود آدم!همانی که خدا می خواهد.خلیفه خودش در جهان...

بلکه آنی که حقش است و می خواهد حقیقتا بالا رود...

«از کی تا به حال آزمایش دو شکاف یانگ و نتایج کوانتومی اش و رفتار ذرات بنیادین و اصل عدم قطعیت و ترمودینامیک، ایدئولوژیک شدن؟!!!! کسی که فرق اصل و قانون در فیزیک و طبیعت رو با ایدئولوژی نمی دونه در چه جهلی به سر می بره نمی دونم!!!!!! همینه دیگه وقتی این حرفها رو می زنی آدم می فهمه که با چه کوهی از تعصب مواجه شده.

(منبع: تشویش دات آی آر)»

بنده بعنوان آدمی که یک بار کل دین و مذاهب و تئولوژی ها ...خصوصا مذهب موروثی را با آب فکر شستم و غرق کردم و دوباره ساختم فکرم را از 0

مثل یک بسیجی آقا اللهی(الحاد اللهی برای شما) بحث «مغلطه وار» نکن!

چون هم برای وقتم ارزش قائلم هم برای شخص شخیص سید محمد ارزش فراتر از یک بسیجی الحادنما قائلم...

این توصیه هایی که به تو می نمایم قبلش تیری است به خودم

چون عینا" کپی خودم در 2 ماه به قبل هستی و البته کپی های ما روز بروز بیشتر می شود و ملیونی با قدرت خدایان دجال....بنوعی که بنده دربدر دنبال 1 مومنم که دست گمراهم را بگیرد و از این همه واماندگی نجاتم دهد و هنوز هم نیافتم...

مثلا «مصرف گران تفاله های علم»  را بنده هنوز هم (علی رغم مطالعات تخصصی تر در اقتصاد و زیست شناسی پس از الحاد)لایق خود هم اکنونم نیز می دانم چونان که در موقع الحاد بودم و ذکر کردم...

و این حمله نیست بلکه توصیف خودم و 95 درصد جماعت بظاهر تحصیل کرده ما در علوم مهندسی و پایه و انسانی و حوزوی است....از دکتر و ارشد و مهندس و سایر مدارک طاقچه ای بگیر تا دانشجوهای نفله ای چون ما...

الغرض مغلطه را مواظب باش با ملحد مغلطه دان سابق وقتی بحث می نمایی تا وقت خودت و خودم را نگیری.

و این لازمه اش «صبر و آرامش» در بحث و نظر است.و حداقل 2 بار هر کامنت و حرفی را پس از نوشتن کاملش مزه مزه کردن و بررسی کردن و نقد کردن توسط خود و بعد اعلان کردنش.

بابت توصیه هایم هم به غرورت برنخورد.بابت کبر و خود خدابینی نبین!بلکه از باب دوستی که عاشق مطالعه و فکر و بحث و پرسیدن است و بابت همین مثلا از کلاس معارف دانشگاه اخراج شده و 0 گرفته بنگر.

دوستی که دوستت دارد چون فکر و انسان و خدا و شک و سازنده اختلاف فکرها و سلایق را دوست دارد.... 

و این ها که می گویم بنده خودم به آنها سخت بیمار بودم و از آنها غافل...

و اکنون هم غفلتا ممکن است بدان دچار شوم که انسانم و اگر شدم مرا تذکر ده بعنوان دوست...

مغلطه ها اکثرشان عمدی نیستند...خصوصا برای تو عزیز دل..بلکه جبر بحث احساسی است و ناخودآگاه رخ می دهد...پس راهش صبوری در کلام  و خود رصدگری مداوم است.

در اینجا مغلطه این است:

بنده از «دگرگونش/فرگشت/تکامل» و «اقتصاد بازار آزاد» بعنوان نمونه های بزرگ قدرت کذابیت،ایدئولوژی زدگی،اراده به قدرت سخنگویان و صاحبان مدارس،دانشگاه ها و رسانه ها

نمونه آوردم که یک «فرضیه» و حداکثر «یک نظریه»(در خصوص فرگشت نظریه نیست) را  بعنوان «قانون» و «اصل بدیهی و بی بدیل و نقد و نقض» معرفی می کنند و درس می دهند و همه مغزها را با لباس و ابزار علم فریب می دهند

بسان تئولوژیست ها که با ابزار خدا و علم دین مردم را استحمار می کنند و دعوت به پرستش خود و هم منافعانشان می کشانند.

و شما رفتی در فیزیک مثال آوردی:که این ها چه ربطی دارد به ایدئولوژی؟

و من هم می گویم حرف شما چه ربطی دارد به بحث؟

مثال های شما اتفاقا به خداشناسی و رد خیلی از نظریات و فرضیات جبرپرست دوزخی داروینیستی و سرمایه پرستانه اقتصاد هم  رد می کند .

بزرگترین زجری که کشیدم می دانید از که بود؟

نه از تئولوژیست ها که مذهب و خدا را بازیچه قدرت و میل به پرستش شدن خود و جهل ارسطویی خود نمودند...و کل وجودم را آتش زدند و بسیاری را به جنون الحاد و عرفان های کذایی و خرافات و جنون و خودکشی و مهاجرت و زندان کشاندند...

بلکه از دانشگاه ها و مدارسی بود که در جهان کوس انا الحق می زنند و کافر و مومن و 72 مذهب و سیاست مدار و دهاتی صاحب مدرکان آن را می پرستند!

چه «روش علمی» شعار جهانی و سکسیشان است.و کیست که بتواند شک کند در این روش علمی!بگویید بت سیمین ساق!

و از آن زمان بود که بنده یک نهیلیست تمام عیار شدم و مرید نیچه و ابراهیم!و دانستم که «همه غیر از خدای حاضر در قلبم دشمنند»!

حال ریش اش دراز و ابا دار و تسبیح دار

یا مدارک و اسم و رسم دانشگاهی اش رنگین!

یا رئیس سازمان ملل و حقوق بشر!

از آن زمان بنده دیگر حتی به خودم هم اعتماد ندارم لحظه ای و دشمن ترین کسان را هم خودم می بینم!

و هر بار «منی» از این بت خانه ذهن را به قتل می رساند خدای دلم!یا خدای دلم اسیر و زخمی این «من» ها می شود!

به همین خاطر بنده نه ایسم پرستان و نه تئولوژیست ها و نه نهیلیست ها را دشمنی ندارم و لایق تمسخر و حذف نمی دانم!

بلکه به همه سرگردانان بابت این راه صعب و تاریک و باریک و با نفس اژدهای مخفی به چشم «دوستی و ترحم» می نگرم!

چون خودم نیز چنین می بینم و واقعا گمراهی و اراده به قدرت و فریب و دجال ها را خیلی قدرتمندتر از هر عقل و منطق و حقیقتی می بینم!

یعنی خودم نیز بارها ره زدند!و چه بسا هنوز هم رهزنی ها در من هست و هنوز نتوانسته ام بر این همه دشمن و دروغ و فریب و توهم و قدرت پرستی فائق آیم!

به همین خاطر حداقل چیزی که کسب کردم این است:

دشمن ندیدن و فحش ندادن به

دین،علم،فلسفه،حقوق بشر،سازمان ملل،رسانه و....

چه دشمن اصلی همان خودی است که از آن فرار می کنیم و همیشه مقدس تر و خداتر و اخلاق پرست تر و منطقی تر از همه نمایشش می دهیم

ولی خود می دانیم چه حیوان درنده و دروغزن و قدرت پرست و جبون و «ابزارسازی» در آن تاریکخانه مخفی است.

و همین حیوان است که همه چیزها را به «ابزار» و «کالا»یی جهت رسیدن به قدرت و لذت توجیه می کند و تو بگو چه را در تاریخ نکرده؟

خدا،عرفان،دین،فلسفه،علم،اخلاق،حقوق بشر،عدالت،رفاه،حقیقت و....

دوران پرسش و پرسشگران هم هنوز نرسیده...فقط کافی است برفتاری که عموم جوامع و خصوصا جوامع بسته و ظاهر پرستی مثل ایران با «دگر اندیش» می کنند بنمایی!

رفتار 0 و 1ی...رفتاری که دنبال برچسب است...رفتاری که همه غیرها را 0 و احمق و متعصب و امل و حجری و و نادان و ملحد و گناهکار و مرتد می داند و می نامد.

و هم شبیه خود ها را خدا می داند و مطلق و هدایت شده...

بنده وقتی به ایدئلوژی حمله می کنم تئولوژی را هم سر می برم!

و علم و دین و فلسفه را هم دفاع می کنم!

وقتی به شما نقدی می کنم دوستانه و کتاب معرفی می کنم.

خودم را نیز سر می برم و گذشته ام را جلویت میآورم و همچنین طلب نقد و اشکال گیری دوستانه و کتاب می کنم...

و می گویم حتی اکنون نیز گمراهم و ملحدم و نفسم اژدهاست و از دستش امان ندارم و حقیقتی در چنگم نیست و در راهم!و حقیقت اصلا در چنگ کسی نیست و بلکه قدرت صرفا قابل چنگ زدن است برای 1 روز و 2 روز!

و البته همه این ها لازم است..افتادن..عصبی شدن..احساسی شدن...0 و 1 دیدن و...ولی باید رد شد!و فرا رفت...

عالم عالم ابتلاست!ورنه ما از همان ابتدا 80 ساله و خدا خلق می شدیم و امام و نبی و...

ولی امام و نبیش هم تا آخر عمر در ابتلا و حرکت و رشد بودند...و بشری بودند مثل ما بدنیا آمده و ازدواج نموده و زندگی کرده و...

دوران پرسشگران آغاز نشذه...

فعلا جزای پرسشگری و دگراندیشی مثل همه تاریخ «حق وتو» و «بمب فسفری» و «قطعنامه» «گزینه روی میز» و «ترور» 

زندان،اعدام و برچسب خوردن است...

یعنی «حذف»

«حذف شونده بستگی دارد به اینکه  قدرت دست که باشد؟»

تئولوژیست...ایدئولوژیست....سرمایه دار رباخوار....نظامیان....رسانه های صهیونیستی و میلی !

و...

دوران پرسشگران هم نمی رسد بنظر بزودی ...چه گویی این ذات عالم و تاریخش است که در ابتلا

اکثر مردم اعم از بظاهر متدین و بظاهر بی دین،بظاهر دانشمند و بظاهر فیلسوف و...خود را خدا ببینند در عین اشد فساد و گمراهی و ضعف و غیر را لایق تمسخر و برچسب و طرد و مرگ و لعن و حذف ...

چه اگر همه مومن بودند به خدا و مردی حق و نه نفسشان!بقول علی نه شهری برپا می شد و نه تمدنی!و در نتیجه اینجا زمین فرشتگان بود و نه زمین فواحش علنی و کارمند و ترور و تجارت اسلحه و ...کودتا و خیانت و تجاوز و دروغ...دزدی و قساوت و تمسخر و تفاخر...

پس امیدوار نباش زیاد...

شاید سکه قدرت به جناح دیگری افتد از «اراده کنندگان میل به قدرت» اما «بازی قدرت» همان است...چه انسان همان است...

قدرت پرست...

دشمن بین دگران و غیر خودها...حذف کننده آنها...و خدا بین خود با همه تباهی ها و ضعف ها و عبدی/کمتر از الکترونی

 در میان این هستی بینهایت...

سلامت باشی

حلیم

پرسشگر

و شهید تا آخرین نفس

(میلم را در صورت لزوم از جناب دهقانی بگیرید.)